هنوز کودکم
به قول یک دوست صمیمی و مهربان
همین کودکانه هایم هستند
که به من امید و سر زندگی می دهد
مگر نه دنیای بزرگی ، صفایی ندارد
جز هذیان های همیشگی و تکراری
گاهی وقت ها حس می کنم
کودکانه هایم از من جلو زده اند
در زندگی ام
در نوشته هایم
کودکی ام قابل لمس است
پ. سکوت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر